Page 146 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY
P. 146

Matka Boska z Dzieciątkiem                             Św. Jan Nepomucen


            nr inwentarzowy:    MD/RZ/36                            nr inwentarzowy:    MD/RZ/37
            autor /warsztat:    Mazowsze                            autor /warsztat:    nieokreślony (Polska, Mazowsze)
            datowanie:      XIX–XX w.                               datowanie:     druga połowa XVIII w. lub pierwsza połowa XIX w.
            pochodzenie:    kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela   pochodzenie:    kościół parafialny pw. św. Rocha w Jasienicy
                            w Wiźnie (daw. woj. łomżyńskie; woj. podlaskie,        (daw. woj. ostrołęckie; woj. mazowieckie,
                            pow. łomżyński)                                        pow. ostrowski)
            wymiary:        wys. 36 cm                              wymiary:
            technika wykonania:  drewno rzeźbione, polichromowane   technika wykonania:  drewno rzeźbione, polichromowane
            opis:  Maria ujęta jest ściśle frontalnie i  stoi na niskim   opis:  Święty stoi ukazany niemal frontalnie. Lewą rękę,
          profilowanym cokole. Oburącz podtrzymuje przed sobą    pozbawioną dziś przedramienia, wysuwa ku przodowi, prawą
          siedzące Dzieciątko. Mały Chrystus prawą ręką wykonuje gest   zaś  opuszcza  ku  dołowi.  Jan  odziany  jest  w  długą  sutannę,
          błogosławieństwa, w lewej zaś trzyma sferę. Maria odziana jest   odsłaniającą szpice butów, sięgającą kolan rokietę o koronkowej
          w  szatę sięgającą cokołu oraz chustę nakrywającą głowę, Jezus   borcie oraz narzucony na ramiona, sięgający bioder mucet z futra
          zaś  w  równie  długą  szatę,  odsłaniającą  nagie  (?)  stopy  oraz   gronostaja z  wyłożonym kołnierzem spiętym pod szyją. Głowę
          rodzaj czepeczka na głowie. Twarze postaci są szerokie o słabo   świętego, okoloną bujnymi włosami i zarostem, wieńczy okazały
          zaznaczonych rysach. Karnacje postaci są cieliste, szata Marii –   biret. Szeroką twarz cechują drobne oczy i usta oraz prosty nos.
          z  przodu szaro-błękitna, z  tyłu –  granatowa, chusta  oraz szata   Sutanna, buty, biret, kołnierz mucetu oraz włosy i  zarost (?) –
          Dzieciątka – różowe, włosy obu postaci – brązowe.      są koloru czarnego, rokieta – białego, mucet – kremowobiałego
            Parafię w  Wiźnie erygowano jakoby w  1390 r. Po spaleniu   z czarnymi gronostajowymi ogonkami, karnacja – cielistego.
          pierwszego kościoła, może pw. św. Marka Ewangelisty, wzniesiono   Św. Jan Nepomucen należy do najbardziej rozpowszechnionych
          nowy w 1400 r., konsekrowany po 1415 r. Kolejny – murowany,   w  kulcie  męczenników  katolickich  Europy  Środkowej  w  XVIII
          w  obecnej nowej lokalizacji, wzniesiono w  pierwszej ćwierci   i  XIX w. (zob. MD/RZ/6). Święty z  Jasienicy stracił atrybuty,
          XVI w. (przed 1525 r.). Kilkakrotnie był remontowany, w latach:   najprawdopodobniej był to krucyfiks i gałąź palmowa. Frontalne
          1658, ok. 1720, 1881 i  1884 r. W  1944 r. został wysadzony   ujęcie figury sugeruje, iż była to rzeźba z  przeznaczona do
          w  powietrze  przez  Niemców.  Odbudowano  świątynię  w  latach   przydrożnej kapliczki. Zatem dostała się ona do jasienickiego
          1951–1958. W kościele i na plebani zachowały się resztki wystroju,   kościoła wtórnie (zob. MD/RZ/40). Mimo pewnej sztywności
          w  tym drewniane  figury,  m.in.: dwa anioły  z  ołtarza  z  1609 r.,   figura zdradza w  bogatym opracowaniu fałdów szat cechy
          Bóg Ojciec zapewne ze zwieńczenia ambony z XVII w., św. Jan   barokowe, mogła więc powstać jeszcze w XVIII w., ale nie można
          Nepomucen i putto o nieokreślonym przeznaczeniu z XVIII w.   wykluczyć możliwości, iż jej wykonawca kontynuował tradycje
          W Wiźnie znajdują się też kaplice – cmentarna oraz przydrożna   barokowe w stuleciu następnym. Św. Jan Nepomucen należy do
          przy ul.  Długiej, z  rzeźbami kultowymi o  cechach ludowych   najczęstszych tematów rzeźby późnobarokowej i zależnej od niej
          z  XIX  w.  Nasza  rzeźba  mogła  należeć  do  wyposażenia  takiej   ludowej.
          kapliczki, a  następnie  zostać  przeniesiona  do  kościoła  z  okazji   literatura: KZSP, 1974, s. 11.
          jego wyposażania po odbudowie.
            literatura: dzieło niepublikowane.
















































                                                                                                                        145
                                                                                                                        RZEŹBA
   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151