Page 142 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY

Chrystus Ukrzyżowany Fragmenty sceny Ukrzyżowania

nr inwentarzowy: MD/RZ/32 z cyklu Drogi Krzyżowej
autor /warsztat: nieokreślony (Polska)
datowanie: XIX–XX w. nr inwentarzowy: MD/RZ/33 i 33A
pochodzenie: kościół parafialny pw. św. Wojciecha autor /warsztat: nieokreślony (Polska?)
w Szczepankowie (daw. woj. łomżyńskie; datowanie: koniec XIX w. (ok. 1870 r.?)
woj. podlaskie, pow. łomżyński) pochodzenie: kościół parafialny pw. św. Barbary w Radziłowie
wymiary: wys. 140, szer. 110 cm (daw. woj. łomżyńskie; woj. podlaskie,
technika wykonania: metal polichromowany pow. grajewski), obecnie znajdującego się
w Kramarzewie
opis: Chrystus, o atletycznej budowie ciała (duże uszkodzenia wymiary: św. Jan i Maria – 49x28 cm
na torsie i brzuchu), ukazany jest jako martwy. Jego tors wisi figura konia – 52x33 cm
na ukośnie ukazanych ramionach (prawego brak od łokcia), technika wykonania: drewno polichromowane
wsparty na wyprostowanych nogach i stopach przebitych jednym
gwoździem. Biodra osłania przepaska, przewiązana na lewym opis: Fragment prawy ukazuje stojące postacie Marii
boku. Obwisłą głowę, o twarzy z idealizowanymi rysami, wieńczy i podtrzymującego ją św. Jana Ewangelistę. Fragment lewy
korona cierniowa. Karnacja ciała jest koloru cielistego, włosy przedstawia żołnierza rzymskiego na koniu. W tle postaci
i zarost – brązowe, perizonium – białe. widnieją zabudowania Jerozolimy.
Parafia w Szczepankowie pw. św. Wojciecha i św. Małgorzaty Reliefy niewątpliwie stanowiły część wspólnej kompozycji,
miała zostać ufundowana już w 1242 r., wzmiankowana jest ukazującej ukrzyżowanie Chrystusa. Najpewniej byłą ona częścią
jednak później – po roku 1405. Obecny murowany kościół dwunastu scen tworzących drogę krzyżową. Parafia w Radziłowie
w Szczepankowie, w miejsce spalonego, drewnianego, wzniesiono erygowana została w 1482 r. pw. Wniebowzięcia NMP, św. Barbary,
w latach 1537–1547. Kilkakrotnie go remontowano – w 1822, 1835, św. Jakuba Apostoła i Dziesięciu Tysięcy Męczenników, w obrębie
1889, 1905, 1912, ok. 1920 r. i w latach 1968–1969. Wyposażenie diecezji płockiej. Pierwszy drewniany kościół pw. św. Barbary
wnętrza – ołtarz główny i boczne, konfesjonały – pochodzi wzniesiono przed 1463 r., a poświęcono w 1470 r. Zastąpił go
z pierwszej połowy XVIII w. i z ok. 1753 r. Okazały krucyfiks kolejny, również drewniany, wzniesiony w 1739 r. Wielokrotnie
z Ukrzyżowanym wykonanym z metalu, jeśli rzeczywiście remontowany, w latach 1760, 1811, 1820-1822, 1867–1879 i 1962,
pochodzi ze szczepankowskiej fary, powstał może z okazji w roku 1982 przeniesiony został do wsi Kramarzewo, gdzie
któregoś z remontów świątyni z końca XIX lub pocz. XX w. funkcjonuje jako filialny dla obecnego murowanego kościoła
literatura: dzieło niepublikowane. pw. św. Anny w Radziłowie, wzniesionego w latach 1977–1985.
Większość wyposażenia dawnej świątyni radziłowskiej, poza
amboną łodziową z 1781 r., pochodzi z XIX w.: ołtarz główny i dwa
boczne z ok. 1870 r., prospekt organowy z 1839 r. Można przyjąć,
że płaskorzeźba powstała w tym właśnie stuleciu, może w związku
z nowym wyposażeniem wystawionym około roku 1870.
literatura: dzieło niepublikowane.

141
RZEŹBA