Page 227 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY
P. 227

Kielich mszalny z pateną                                Kielich mszalny


                     nr inwentarzowy:   MD/ZL/K/76, MD/ZL/K/76A              nr inwentarzowy:   MD/ZL/K/77
                     autor/ warsztat:   warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze?)  autor/ warsztat:   warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze?)
                     datowanie:     2. poł. XVI w.                           datowanie:     1663 r.
                     styl:          renesans z uzupełnieniem nowszym (kielich)  styl:       barokowy
                     pochodzenie:   kościół parafialny pw. św. Jakuba Apostoła   pochodzenie:   kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP
                                    w Drozdowie                                             w Waniewie
                     wymiary:       wys. 22,0 cm; śr. stopy 12,1 cm;         wymiary:       wys. 22,6 cm; śr. stopy 13,2 cm
                                    patena śr. 13,3 cm
                                                                             opis: Stopa okrągła, profilowana, na dole mocno spłaszczona, na
                     opis:  Kielich, w  całości złocony: stopa okrągła, na dole   górze wysmukła, zdobiona repusowaniem, rytem i puncowaniem:
                  spłaszczona, na górze wysmukła, profilowana o  dekoracji   w  dolnej partii – spięte ceownice z  podwieszonymi pękami
                  repusowanej w  formie fryzu z  „kropli”, z  puncowaniem;   owoców, w górnej – uskrzydlone główki anielskie; trzon okrągły,
                  trzon graniasty z  ażurowym laskowaniem; nodus puszkowy,   o  pierścieniach talerzykowatych; nodus bulwiasty, wysmukły,
                  spłaszczony, o zdwojonej repusowanej dekoracji, analogicznej do   zdobiony półsferycznymi guzami; koszyczek pełny, zdobiony
                  stopy; takaż dekoracja płytkiego koszyczka; czara gładka. Patena:   repusowanymi uskrzydlonymi główkami anielskimi; czara
                  gładka (ubytek w otoku).                                wysmukła. Na czarze ryte: herb Leliwa i  inicjały kapitalikami:
                     Kielich ozdobiony puklowaniem w  formie łezkowej jest   A. B. C. L. T. W. P. S. r. M. S. oraz litery kapitalikami: DIE(?) […]
                  rzadkim i  ładnym przykładem renesansu w  złotnictwie   R(?) P (?) i data – 1663. Widoczne na czarze ślady przemontowania
                  mazowieckim. Pewne podobieństwa zdradzają puklowane     (przesunięcia) koszyczka.
                  elementy innych argenteriów z XVI w. zinwentaryzowanych na   Autorzy  Katalogu zabytków sztuki w  Polsce uznają kielich
                  Mazowszu, np. puszki z  końca XVI  w. w  kościele parafialnym   za  dzieło  późnorenesansowe,  mimo  daty  w  inskrypcji,  która
                  w Dobrzykowie [KZSP, 1977, s. 5, il. 129] czy puszki z drugiej   wskazuje na drugą połowę XVII  w., oraz zdecydowanie już
                  połowy XVI  w. i  pierwszej ćwierci XVII  w. w  Przybyszewie   barokowej ornamentyki, wśród której znajdujemy liczne i  tak
                  [KZSP, 1967, s. 60, il. 232]. W  zbiorze łomżyńskiego Muzeum   typowe dla kielichów tego czasu przedstawienia uskrzydlonych
                  Diecezjalnego wskazać można XVI-wieczny pacyfikał (zob.   główek anielskich. Inwentaryzatorzy zidentyfikowali też herb
                  MD/ZL/R/85). Nic nie stoi na przeszkodzie, by uznać, że kielich   ryty na czarze jako Leliwa oraz inicjały fundatora: Andrzej Błocki
                  ufundowano dla kościoła w Drozdowie (o historii parafii i kościoła   Canonicus Luceoriensis Torczynensis Waniewiensis Parochus
                  zob. MD/ZL/K/73), ale nie można tej fundacji powiązać z jakimś   Sacrae Regii Maiestatis Secretarius. Jest zatem nasz kielich fundacją
                  konkretnym momentem w dziejach drozdowskiej parafii. Kielich   proboszcza waniewskiego, kanonika łuckiego i sekretarza króla
                  może być dziełem lokalnego, mazowieckiego złotnictwa.   (Jana Kazimierza?) Andrzeja Błockiego. Pierwotny kościół
                     literatura: KZSP, 1982(2), s. 7, il. 216.            w Waniewie, może parafialny pw. św. Anny, istniał już zapewne
                                                                          w  XV  w.  W  1511  r. Mikołaj Radziwiłł,  wojewoda wileński,
                                                                          uposażył nowy pw.  Wniebowzięcia NMP oraz św.  Katarzyny,




















































           226
       ZŁOTNICTWO
   222   223   224   225   226   227   228   229   230   231   232