Page 232 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY

Kielich mszalny częściowo zniszczonej w 1944 r. i odbudowanej z tych zniszczeń
w latach 1947–1960 [KZSP, 1986, s. 31]. Nasuwa się myśl, iż kielich
z Poręby przeniesiono do Dąbrowy albo w okresie ok. 1785–
nr inwentarzowy: MD/ZL/K/81 1788, albo w latach 1883–1889, a fundacja dzieła związana była
autor/ warsztat: warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze?) z erygowaniem porębskiej parafii.
datowanie: 1640 r. literatura: KZSP, 1986, s. 32.
styl: barokowy
pochodzenie: kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa
(parafia św. Stanisława) w Dąbrowie Wielkiej,
zapewne fundacja dla kościoła parafialnego
pw. św. Barbary w Porębie Średniej
wymiary: wys. 22,1 cm; śr. stopy 11,9 cm

opis: Stopa okrągła, profilowana, z dekoracją trybowaną:
małżowinowo-chrząstkową i fryzem z drobnych listków;
trzon okrągły, o pierścieniach talerzykowatych; nodus
gruszkowy, dekorowany rytowanymi liśćmi; koszyczek pełny,
zdobiony repusowanym i rytym ornamentem małżowinowo-
chrząstkowym; czara gładka. Na stopie ryte – herb Grzymała
i inskrypcja fundacyjna, majuskułowa: DONATVM ECCLESIA[E]
IN POREMBA A NOBILI EVPHAMIA DZIERŻANOWSKA
ORETVR PRO EA AN[NO] D[OMI]NI 1640.
Sylweta kielicha i typ ornamentu znakomicie współgrają
z datą zawartą w inskrypcji fundacyjnej. Dzieło mogło powstać
na Mazowszu. Kielich ofiarowała bliżej nieznana szlachcianka
Eufemia Dzierżanowska herbu Grzymała dla nieokreślonego
kościoła w Porębie. Może chodzi tu o kościół parafialny Kielich mszalny
pw. św. Barbary w Porębie Średniej.
Parafia w Porębie została erygowana w 1639 r. przez biskupa nr inwentarzowy: MD/ZL/K/82
płockiego Stanisława Łubieńskiego, który rok wcześniej wzniósł autor/ warsztat: warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze?)
tam drewniany kościół św. Barbary. Świątynia ta spłonęła datowanie: lata ok. 1630 r.
w 1775 r., zastąpiona w 1780 r. murowaną, konsekrowaną w 1788 r.
W 1880 r. została rozbudowana i ponownie konsekrowana styl: wczesnobarokowy
w 1883 r. Po pożarze w 1944 r. została po wojnie odbudowana pochodzenie: kościół parafialny pw. Apostołów św. Piotra
i na nowo wyposażona. Z kolei parafia pw. Zwiastowania NMP i Pawła w Jabłoni Kościelnej
oraz św. Anny, Stanisława, Mikołaja i Katarzyny w Dąbrowie wymiary: wys. 22 cm; śr. stopy 11,9 cm
Wielkiej erygowana została jakoby w 1423 r. wraz z konsekracją
zapewne drewnianego kościoła, co potwierdzono w 1493 r. opis: Stopa okrągła, profilowana, na dole spłaszczona, na
Kolejny kościół, zapewne drewniany, spłonął w czasie wojen górze wysmukła, obficie dekorowana repusowanymi motywami:
szwedzkich w latach 1655–1656. W jego miejsce wystawiono na otoku uskrzydlone główki anielskie między wicią z kwiatów
drewnianą kaplicę, wzmiankowaną w 1658 r., zastąpioną w 1677 r. chabru, wyżej – ornament ze splecionych ceownic; trzon okrągły,
nowym drewnianą świątynią, remontowaną gruntownie w 1785 r. o pierścieniach bulwiastych, dolnym – gładkim, górnym –
Została ona rozebrana, ustępując dzisiejszej murowanej budowli, z ornamentalnym rytem; nodus owoidalny z dekoracją odlewaną:
wzniesionej w latach 1883–1889, konsekrowanej w 1925 r., na górze skrzydlate główki anielskie z podwieszonymi chustami,

231
ZŁOTNICTWO