Page 140 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY

Św. Elżbieta

nr inwentarzowy: MD/RZ/30
autor /warsztat: nieokreślony (Polska, Mazowsze?)
datowanie: XVII w.
pochodzenie: kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca
w Kleczkowie
wymiary: wys. 44, szer. 117 cm
technika wykonania: drewno rzeźbione z reliktami polichromii
opis: Postać ukazana jest w pozycji półleżącej, na lewym boku.
Prawą ręką przytrzymuje kosz z okrągłymi formami (zapewne
chlebami), w lewej trzymała również jakiś przedmiot. Niewiasta
odziana jest w szatę spodnią z narzuconym nań płaszczem, obie
bogato i miękko fałdowane. Na głowie nosi otwartą koronę.
Owalną twarz, okoloną długimi, spadającymi na ramiona włosami,
cechują duże oczy, prosty nos i duże usta. Na twarzy zachowały
się pozostałości koloru różowo-cielistego oraz czerwieni (usta),
w kilku miejscach brunatnego (oczy, korona, włosy).
Atrybuty niewiasty – korona i kosz z chlebami – wskazują na
św. Elżbietę Węgierską zwaną też Elżbietą z Turyngii (zob. MD/
RZ/8). Drugi z tych atrybutów przypomina o jej działalności
dobroczynnej – karmieniu chorych i ubogich, pierwszy zaś –
o królewskiej godności jej ojca. Można przyjąć, iż w drugim
ręku święta trzymała berło. Półleżące ujęcie postaci wskazuje
na to, że rzeźba zdobiła naczółek jednej (dolnej?) z kondygnacji
nastawy ołtarzowej (zob. nr MD/RZ/11, 18, 21, 27). Typ fałdowań
szat i kształt kosmyków włosów wskazują na XVII stulecie.
Nic nie stoi na przeszkodzie, by uznać figurę za pozostałość
barokowego wyposażenia kościoła w Kleczkowie, którego dzieje
sięgają początku XVI w. (zob. MD/RZ/ 4-5). Pewne stylistyczne
pokrewieństwo (sposób interpretacji fałd) dostrzec można z figurą
św. wojownika (Archanioła Michała lub Jerzego) z Roman (zob.
MD/RZ/9), większe natomiast (sposób cięcia drewna w partii
fałd) z figurą św. Piotra z Kleczkowa (zob. MD/RZ/31). Obie
mogły należeć do wystroju tej samej nastawy ołtarzowej.
literatura: dzieło niepublikowane.

139
RZEŹBA