Page 205 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY
P. 205

Relikwiarz kartuszowy (pacyfikał)                       Można zatem datować dzieło na trzecią lub czwartą dekadę
                                                                          XVIII w. Niewykluczone, że fundacja relikwiarza związana była
                  św. Konstancjusza                                       z  odbudową klasztoru ostrołęckich Bernardynów po wojnie
                                                                          północnej (o  historii klasztoru, parafii i  kościoła zob. MD/
                                                                          ZŁ/K/50). Skromny charakter dzieła może wskazywać na lokalny,
                     nr inwentarzowy:   MD/ZL/R/46                        mazowiecki warsztat jego twórcy. Obecnie w relikwiarzu znajduje
                     autor/ warsztat:   warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze?)  się  partykuła,  jak  zaświadcza  filakteria, św.  Konstancjusza,
                     datowanie:     lata 20–30. XVIII w.                  żołnierza  ze słynnego Legionu Tebańskiego, umęczonego  za
                     styl:          regencyjny                            wiarę chrześcijańską pod koniec III w. w starożytnym Agaunum
                     pochodzenie:   prawdopodobnie kościół parafialny     (dziś: Saint-Maurice w Szwajcarii). Nie można jednak wykluczyć,
                                    (pobernardyński) pw. św. Antoniego z Padwy   iż została ona tu umieszczona wtórnie, za rządów w  diecezji
                                    w Ostrołęce                           łomżyńskiej biskupa  Czesława Falkowskiego  (1949–1969),
                     wymiary:       wys. 40 cm; szer. 16,5 cm             którego pieczęć widnieje na rewersie repozytorium. Wić winnej
                                                                          latorośli zdobiąca rewers kartusza może symbolizować ofiarę krwi
                                                                          męczennika, rozumianej jako naśladownictwo zbawczej ofiary
                     opis:  Stopa owalna, falista, z  wydatnym profilem, w  partii   Chrystusa, powtarzanej w sakramencie Eucharystii w czasie mszy.
                  cokołowej złocona (także w partii wewnętrznej) i dzielona na pola,   Dzieło pełniło zapewne funkcję pacyfikału (zob. MD/ZŁ/R/85).
                  w segmentach na osiach z dekoracją rytą w formie rozetek na tle   literatura: dzieło niepublikowane
                  cęgów, w wysklepionej górnym polu, trybowany ornament cęgowy
                  z liśćmi akantu na fakturowanym tle, z dolutowaną górną partią,
                  na którą nałożona odwrócona krezka z rytych liści; trzon okrągły,
                  o pierścieniach talerzykowych; nodus wazonowy, z rytą dekoracją
                  (cęgi, rozetki i liście) na fakturowanym tle; kartusz czteroramienny,   Relikwiarz kartuszowy (pacyfikał)
                  ze złoconymi promieniami wychodzącymi spomiędzy ramion,
                  zdobiony: na awersie – trybowanym i rytym ornamentem cęgowym   św. Kazimierza
                  z  liśćmi akantu, otaczającym owalną puszkę repozytorium,
                  w której za wziernikiem partykuła z filakterią z napisem: S.[ancti]   nr inwentarzowy:   MD/ZL/R/47
                  Constantii M.artyri]; na rewersie: złoconą owalną puszkę, w której   autor/warsztat:   kartusz: warsztat nieokreślony (I Rzeczpospolita,
                  za  wziernikiem  karteluszek  z  powtórzoną  inskrypcją  z  awersu        Wilno – krąg Johanna Lary’ego?);
                  i pieczęcią biskupa łomżyńskiego Czesława Falkowskiego, otacza            stopa: Wilno, Michał Niewiadomski
                  złocony wieniec z  owocującej winnej latorośli. Kartusz wieńczy
                  złocony krzyżyk o ramionach z liści akantu.                datowanie:     kartusz: ok. 3. ćw. XVIII w. ; stopa: 1931 r.
                     Typ tego niepublikowanego relikwiarza,  kartuszowy –    styl:          kartusz: rokoko; stopa: neobarok
                  nazwany tak od kształtu jego głównej partii – oraz kształt   pochodzenie:   kościół parafialny pw. św. Bartłomieja
                  stopy i  nodusu wskazują na późny barok, a  rodzaj zdobiącego             w Kuleszach Kościelnych
                  go ornamentu – „zanikający” akant i  cęgi – na okres regencji.   wymiary:   wys. 38 cm; szer. 16,5 cm





















































           204
       ZŁOTNICTWO
   200   201   202   203   204   205   206   207   208   209   210