Page 210 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY

Kielich mszalny

nr inwentarzowy: MD/ZL/K/54
autor/ warsztat: kielich: nieznany warsztat w Warszawie, naprawa:
August Teodor Werner
datowanie: kielich: 1643 r.; naprawa (koszyczek): 1899 r.
styl: barokowy z nowszymi uzupełnieniami
pochodzenie: kościół parafialny pw. św. Barbary w Radziłowie
(obecnie w Kramarzewie)
wymiary: wys. 23,5 cm; śr. stopy 12,3 cm

opis: Stopa sześcioboczna, o wydatnych profilach, z dekoracją
trybowaną: na dole fryz z palmet, na górze naprzemiennie
uskrzydlone główki anielskie i pęki owoców; trzon okrągły,
pierścień dolny – talerzykowaty, górny – bulwiasty, z rytą dekoracją
roślinną; nodus owoidalny, z dekoracją odlewaną i rytą – główki
puttów między palmetami akantowymi; koszyczek ażurowy,
z dużych liści akantu; czara gładka. Na stopie ryta inskrypcja
fundacyjna majuskułowa: MARTINVS WALESKOWICZ, CVM.
CONIVGE. ET. FILIVS. DEO. DICAT. A. D. 1.6.4.3. MARTII. 12.
Barokowa część kielicha jest dość rzadkim przykładem
naczynia tego typu z XVII w. (jak wskazuje inskrypcja) ze stopą
wieloboczną. Na Mazowszu wskazać można jeszcze znajdujący
się w zbiorach łomżyńskiego Muzeum Diecezjalnego kielich
z ok. 1640 r. ze Śniadowa (MD/ZL/K/80). Interesujący jest
liściasty koszyczek, jak podają autorzy Katalogu zabytków sztuki
w Polsce, będący uzupełnieniem z 1899 r. wykonanym w wiodącej
warszawskiej wytwórni platerów i sreber Augusta Teodora
Wernera. Na Mazowszu powstała też zapewne barokowa część
naczynia. Trudno fundację kielicha i jego naprawę powiązać
z istotniejszym wydarzeniem w dziejach radziłowskiej parafii
(o historii parafii i kościoła zob. MD/RZ/33). Nic bliższego nie da
się także powiedzieć o fundatorze Marcinie Waleskowiczu i jego
rodzinie.
literatura: KZSP, 1982(2), s. 54, il. 219.

209
ZŁOTNICTWO