Page 253 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY
P. 253

skasowano w 1867 r., a pofranciszkański już kościół stał się filią   Monstrancja promienista
                  poryckiej parafii. W 1903 r. podniesiono go do rangi parafialnego,
                  w  1927  r. nadbudowano wieże, które wysadzono w  powietrze
                  w  1945  r. i  odbudowano w  latach 1951–1952 [KZSP, 1988, s.   nr inwentarzowy:   MD/ZL/M/104
                  35–36]. Fundację monstrancji trudno zatem powiązać z jakimś   autor/ warsztat:   Gdańsk, Johann Constantin Lange i Krzysztof Türck
                  doniosłym  wydarzeniem  w  dziejach  stawiskich  Franciszkanów,           (probierz?)
                  bowiem na pierwszą połowę XVIII w. zdaje się przypadać swoisty   datowanie:   2. lub 3. ćw. XVIII w. (lata między 1740 a 1761 r.)
                  regres w  jego dziejach. Uzupełnienie o  nowe elementy można   styl:      regencyjno-rokokowy
                  natomiast związać z podniesieniem pofranciszkańskiej świątyni   pochodzenie:   kościół parafialny pw. św. Andrzeja Apostoła
                  do rangi parafialnej.
                     literatura: KZSP, 1988, s. XX, 39, il. 108.                            w Broku
                                                                             wymiary:       wys. 60 cm; szer. 26 cm

                                                                             opis:  Typu promienistego; stopa  owalna, na wydatnym
                                                                          profilowanym cokole, wysklepiona, częściowo złocona, w dolnej
                                                                          partii zdobiona repusowaniem i  rytem na fakturowanym tle –
                                                                          liście akantu i konchy wśród grzywaczy; trzon okrągły, złocony,
                                                                          o  pierścieniach talerzykowych; nodus gruszkowy, z  rytymi
                                                                          motywami grzywacza i nałożonymi, półplastycznymi, złoconymi
                                                                          uskrzydlonymi główkami anielskimi; do niego przymocowane
                                                                          dwa wolutowe ramiona, wspierające dwa złocone aniołki,
                                                                          ukazane w locie i w akcie adoracji; gloria osadzona na prostym
                                                                          trzpieniu; puszka z  lunulą okrągła, złocona, z  fakturowanym
                                                                          otokiem zdobionym naprzemiennie  plastycznymi i  złoconymi
                                                                          uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz rozetkami; z  otoku




































































           252
       ZŁOTNICTWO
   248   249   250   251   252   253   254   255   256   257   258