Page 193 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY

Kielich mszalny wzmiankowany jest drewniany kościół wymagający remontu.
W 1695 r. konsekrowano kolejny, również drewniany, do którego
nr inwentarzowy: MD/ZL/K/32 w tymże roku dobudowano murowaną kaplicę staraniem
autor/ warsztat: warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze?) Marianny z Radzimińskich Brzezińskiej, żony Floriana,
wojskiego nurskiego i właściciela Brzeźna. Kolejny drewniany
datowanie: 1888 r. (lub XVII w.?) kościół wzniesiono w 1780 r. z fundacji Krzysztofa Szembeka,
styl: neobarokowy (lub barokowy?) prepozyta płockiego. Obecną murowaną świątynię wzniesiono
pochodzenie: kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża w latach 1880–1887, a większość wyposażenia powstała w latach
Świętego w Goworowie 1903–1907 [KZSP, 1983, s. 7–8]. Jeśli zatem kielich jest dziełem
wymiary: wys. 19,9 cm; śr. stopy 11,7 cm barokowym, to jego powstanie można by wiązać z ewentualnym
remontem kościoła po 1609 r. Jeśli jednak jest niesygnowanym
opis: Stopa okrągła, profilowana, na dole spłaszczona, na górze wytworem XIX-wiecznej pracowni, to powstanie kielicha można
wysmukła, na otoku ozdobiona repusowanymi – uskrzydlonymi by powiązać ze wzniesieniem obecnej murowanej świątyni.
główkami, pękami owoców i ornamentem ceowym, wyżej ryte literatura: dzieło niepublikowane
ceownice z liliami; trzon okrągły, dolny pierścień talerzykowy,
górny – bulwiasty z dekoracją roślinną nodus owoidalny
z plastycznymi uskrzydlonymi główkami anielskimi między
stylizowanymi liśćmi; koszyczek pełny, ozdobiony repusowanymi Kielich mszalny
uskrzydlonymi główkami anielskimi; czara gładka. Na otoku
wewnętrznej strony stopy tylko częściowo czytelna ryta inskrypcja nr inwentarzowy: MD/ZL/K/33
fundacyjna, kapitalikami: […] AD MDCCCLXXXVIII AEBE
APPOLLONIAE DUDZIEC DE (?). autor/ warsztat: Warszawa, fabryka Malcza i (Augusta Teodora)
Jak wskazuje inskrypcja fundacyjna, kielich jest dziełem Wernera
neostylowym z ok. 1888 r. Brak jednak na nim punc datowanie: 1937 r. lub XIX/XX w.
warsztatowych, raczej powszechnie stosowanych już w drugiej styl: secesyjny
połowie XIX w. Nie można więc wykluczyć, iż pochodzi z epoki pochodzenie: kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża
baroku, z pierwszej połowy lub połowy XVII w., na co wskazują Świętego w Goworowie
formy dekoracji. Na Mazowszu barokowe złotnictwo z reguły nie wymiary: wys. 22,7 cm; śr. stopy 13,5 cm
ma punc autorskich. Kielich przypomina argenteria tego typu
w zbiorach łomżyńskiego Muzeum Diecezjalnego, np. kielich opis: Stopa okrągła, profilowana, wysmukła, ozdobiona
z pierwszej ćwierci XVII w. z Lubieli (MD/ZL/K/05), kielich repusowanymi smukłymi liśćmi między którymi stylizowane
z czasu ok. 1630 r. z Jabłoni Kościelnej (MD/ZL/K/82), kielich z lat liście i owoce winnej latorośli; trzon okrągły, o pierścieniach
ok. 1630–1640 z Dąbrówki Kościelnej (MD/ZL/K/56) czy kielich tulejowych; nodus puszkowy, spłaszczony, ozdobiony fryzem
z ok. połowy XVII w. z Radziłowa (MD/ZL/K/52). Rozstrzygnięcie z repusowanych liści; koszyczek pełny, ozdobiony repusowanymi
tej wątpliwości wymaga dalszych badań porównawczych. smukłymi palczastymi liśćmi, między którymi stylizowane
Fundacja parafii w Goworowie pw. Podwyższenia Krzyża ulistnione drobne kwiatki; czara gładka. Na górnej partii czary:
Świętego miała miejsce zapewne w XIV w., kościół jakoby punca imienna T. Werner i warsztatowa – kotwica w owalu
uposażono już w 1310 r. Stanowiła ona własność prepozytury oraz nieczytelna w owalu (probiercza?). Na zewnętrznym otoku
katedry płockiej. Pierwsza wzmianka o proboszczu pochodzi stopy ryta inskrypcja fundacyjna kapitalikami: OFIARA PAWŁA
z 1448 r. W 1556 r. bisku płocki Andrzej Noskowski erygował KARPIŃSKIEGO Z PONIKWI MAŁEJ DLA UCZCZENIA Ś.P.
altarię św. Anny z fundacji Anny Ponikiewskiej. W 1609 r. ŻONY FRANCISZKI 1937.

192
ZŁOTNICTWO