Page 217 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY
P. 217

Kielich mszalny                                         i stereometrią brył zapowiadają już klasycyzm. Należy do licznej
                                                                          grupy takich skromnych naczyń z  ostatnich dekad XVIII  w.,
                                                                          także  reprezentowanych  w  zbiorach  łomżyńskiego  Muzeum
                     nr inwentarzowy:   MD/ZL/K/64                        Diecezjalnego: z 1786 r. z Dąbrowy Wielkiej (MD/ZLK/66), z ok.
                     autor/ warsztat:   warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze)  1796 r. z Dąbrówki Kościelnej (MD/ZL/K/60), z przełomu XVIII/
                     datowanie:     1. poł. XIX w. (po 1807 r.)           XX w. z Radziłowa (MD/ZL/K/62) czy nieeksponowany z 1790 r.
                     styl:          klasycystyczny                        w kościoła parafialnego w Nowogrodzie (MD/ZL/K/114).
                     pochodzenie:   kościół parafialny pw. św. Kazimierza w Nowych   Parafię w Kolnie erygowano przed 1425 r. pw. św. Katarzyny nad
                                    Piekutach                             rzeką Pisą. Po przeniesieniu miasta w nowe miejsce zbudowano
                     wymiary:       wys. 21 cm; śr. stopy 11,3 cm         ok. 1460 r. nowy drewniany kościół pod tym samym wezwaniem.
                                                                          Zastąpił go kolejny w  1612  r., zniszczony pożarem w  1686 lub
                                                                          1691  r. Kolejny, również drewniany kościół konsekrowano
                     opis:  Gładki;  stopa  okrągła, profilowana, wypukła;  trzon   w  1717  r., a  przetrwał on do 1794  r., do zniszczenia w  trakcie
                  okrągły, o  pierścieniach bulwiastych; nodus owoidalny; czara   walk w  insurekcji kościuszkowskiej. Prowizoryczną świątynię
                  gładka, wysmukła, bez koszyczka.                        z 1795 r. przeniesiono w 1830 r. na cmentarz grzebalny, zastąpiła
                     Ten niepublikowany kielich można uznać za skromne dzieło   ją bowiem nowa, murowana budowla, konsekrowana w 1836 r.
                  kościelnego złotnictwa doby klasycyzmu i datować na pierwszą   pod obecnym wezwaniem. W latach 1906-–1907 rozbudowano
                  połowę XIX w. Może jego fundacja związana była z ustanowieniem   ją o kaplice [KZSP, 1988, s. 14–15]. Jak z tego wynika, trudno
                  parafii w Nowych Piekutach (o historii parafii i kościoła zob. MD/  powiązać nasz kielich, fundacji bliżej nieznanej Anny Kozłowskiej
                  ZL/K/55), co miało miejsce w 1807 r. Dzieło najpewniej powstało   z 1773 r., z jakimś istotnym momentem w dziejach kolneńskiej
                  na Mazowszu.                                            parafii. Dzieło najpewniej powstało na Mazowszu.
                     literatura: dzieło niepublikowane                       literatura: KZSP, 1988, s. 16.
















































                  Kielich mszalny z pateną



                     nr inwentarzowy:   MD/ZL/K/65, MD/ZL/K/65A
                     autor/ warsztat:   warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze)
                     datowanie:     1773 r.
                     styl:          późnobarokowy
                     pochodzenie:   kościół parafialny pw. św. Anny w Kolnie
                     wymiary:       wys. 22 cm; śr. stopy 13,2 cm; patena śr. 12,7 cm

                     opis:  Kielich: gładki; stopa okrągła, profilowana, na dole
                  spłaszczona, na górze wysmukła i ozdobiona odwróconą krezką;
                  trzon okrągły, dolny pierścień – bulwiasty, górny – talerzykowaty;
                  nodus  gruszkowaty; czara gładka, bez koszyczka,  wysmukła.
                  Na spodniej stroni stopy ryta inskrypcja fundacyjna, kapitalikami
                  i kursywą: ZADUSZE (sic!) : WAWRZYNCA (sic!) MARYANNY
                  : ANNA : KOZŁOWSKA : A + D ; 1773. Patena: na krezie ryte
           216    signaculum.
                     Ten skromny, niedekorowany kielich swą sylwetą przynależy
       ZŁOTNICTWO  jeszcze do baroku, jednak oddziaływanie gładkimi płaszczyznami
   212   213   214   215   216   217   218   219   220   221   222