Page 241 - KATALOG WYSTAWY MUZEUM DIECEZJALNEGO W ŁOMŻY
P. 241

Monstrancja                                             przykładem  vasa sacra, które  jest  niejednolite  stylowo.  Starsza
                                                                             Ta skromna w  swym wyrazie monstrancja jest dobrym
                                                                          gloria ma cechy rokokowe (ornament rocaille), młodsza zaś
                     nr inwentarzowy:   MD/ZL/M/93                        stopa – klasycystyczne. Nadto jakichś zmian dokonano, jak
                     autor/ warsztat:   warsztat nieokreślony (Polska, Mazowsze)  mówi jedna z inskrypcji, w 1880 r. To dość częsty los kościelnych
                     datowanie:     gloria ok. 1760, trzon i stopa 1799 r.   argenteriów – przerabianych i naprawianych w różnych okresach,
                     styl:          rokokowy z elementami klasycystycznymi  ze względu na zmieniające się mody czy przytrafiające kataklizmy.
                     pochodzenie:   kościół parafialny pw. Nawiedzenia NMP   Dzieło jest, w  dwóch swych różnych stylowo elementach,
                                    i św. Jakuba i Anny w Rutkach-Kossakach  najpewniej wyrobem mazowieckiego warsztatu złotniczego. Jego
                     wymiary:       wys. 82 cm; szer. 35 cm               skromny wyraz wzbogaca kameryzacja z  kamieni jubilerskich,
                                                                          a  symboliczną wymowę – motywy roślinne (kłosy zboża
                                                                          i owocująca wić winnej latorośli) w otoku puszki, które wskazują
                     opis:  Typu promienistego, w  większości złocona; stopa   na pokarmy eucharystyczne.
                  owalna, wysklepiona, profilowana, dzielona na pola, w środkowej   Pierwotny kościół w  Rutkach-Kossakach pw. św. Jakuba
                  partii  zdobiona repusowanym i  rytym na fakturowanym tle   i  Anny ufundowany został zapewne w  drugiej ćwierci XV  w.
                  motywem rozetek, w  górnej partii – rytymi motywami liści;   z równoczesnym erygowaniem parafii, lecz pierwsza wzmianka
                  trzon okrągły, o pierścieniach talerzykowych, górny zwieńczony   o  plebanie pochodzi z  roku 1461. Obecny murowany kościół
                  wysmukła  bulwą,  zakończoną  palmetką;  nodus  owoidalny,   ufundowano w 1568 (lub 1577) r. Był on wielokrotnie remontowany
                  z plastyczną i rytą dekoracją, m.in. liści akantu; gloria osadzona   (1724, 1736, 1825-1826, 1843) i  gruntownie przekształcany
                  na prostym trzpieniu; puszka okrągła, złocona, repusowana   (zwłaszcza  w  1863  r.)  [KZSP,  1986,  s.  68–69].  Można  przyjąć,
                  w motyw naprzemiennie okrągłych i rautowych kamieni, ujęta   że pierwotna, rokokowa monstrancja, ufundowana została
                  rezerwowanym w srebrze otokiem, repusowanym, dekorowanym   jako „długie” pokłosie remontów świątyni w pierwszej połowie
                  obficie motywem grzywacza, wśród którego kiście winne   XVIII w.
                  oraz kłosy zboża; na awers otoku nałożonych osiem kamieni   literatura: KZSP, 1986, s. 69, il. 285.
                  w  oprawach; z  otoku wychodzą promienie różnej długości
                  i  kształtu,  o  falistym  zarysie;  na  nich,  nad  puszką,  osadzona
                  rezerwowana w  srebrze plakietka z  gołębicą Ducha Świętego;
                  gloria zwieńczona wysmukłym krzyżem, spomiędzy jego ramion
                  wychodzą promienie. Na kołnierzu zewnętrznej strony stopy ryta
                  inskrypcja, staranną kursywą: Restaurata A.D. 1880/ J. K.? L. R. C.
                  J.; na górnym profilu stopy ryta inskrypcja, niestaranną kursywą:
                  R. 1799 Staraniem .X. T. Sokołowskiego S. P. Prob. Rutk.



























































           240
       ZŁOTNICTWO
   236   237   238   239   240   241   242   243   244   245   246